De ena ena laatste week!

Maandag 7 mei ’07
Vandaag zijn we weer verder gegaan met de slaapzaal in het ziekenhuis. Ik ben begonnen met het schilderen van de dieren. Dat schiet aardig op en lukt goed. Stance doet de plintjes en kozijnen. Martha, een van de baby’s heeft een pleegmoeder gekregen super. Het is de pastoor van een of andere kerk. Erg leuk voor haar!! Ze heeft een weekend proefgedraaid en vandaag werden de adoptie papieren klaar gemaakt Toen we thuis kwamen van het ziekenhuis ben ik nog even gaan fitnissen.. ’s Avonds even bij Judith en Susanna langs geweest. Ze komen vanaf woensdag helpen met het verven.

Dinsdag 8 mei ’07
We zijn weer verder gegaan met de slaapzalen. Morgen gaan Judith en Susanna ook even helpen. We kunnen alle hulp gebruiken. We hebben tot 15.00 doorgewerkt. Daarna hebben we de mogelijkheden tot het afdrukken van foto’s bekeken. Ook zijn we achter lijsten aangegaan. De lijsten zijn bij shoprite te koop maar momenteel uitverkocht. De foto’s kunnen we laten afdrukken bij een winkeltje in de straat voor 1 euro voor een A4 foto.. super goedkoop dus. ’s Avonds heb ik een brief getypt voor het fonds zodat we die donderdag kunnen rondsturen.

Woensdag 9 mei ’07
Vandaag hebben Susanna en Judith ook geholpen met het verf en saus werk. Ik ben verder gegaan met de wandschilderingen. Het schiet al aardig op. De kinderen en de zusters vinden het geweldig wat wij doen. De kinderen komen steeds kijken en sommigen zijn niet uit de slaapzaal weg te slaan. Zodra de speelkamer dicht gaat gaan de kinderen van de TB afdeling, dat is tegenover de slaapkamer, zwaaien totdat ze een lamme arm krijgen. De kinderen die op de ‘normale’ afdeling liggen en niet al te ziek zijn komen regelmatig binnenlopen en houden goed in de gaten wat wij doen. Een jongentje van een jaar of 6 gaat tussen de middag niet slapen maar staat de hele tijd in de gang te gluren wat wij doen, geweldig!
’s Middags kreeg Stance een massage en ben ik gaan fitnissen. Na het fitnissen ben ik samen met Susanna en Judith wezen spoedshoppen. We gingen om 16.40 bij huis weg en om 17.00 ging de mister Price dicht. In minder dan 20 minuten heb ik twee paar schoenen gekocht en een trui, Susanna de zelfde trui en een jas en Judith roze gestipte schoenen.
’s Avonds hebben we met Susanna en Judith gepoold. Als we willen poolen gaan we naar de BIG 5 das 5 minuten lopen van ons huis, daar waar ik ook fitness. Het was heel gezellig, maar er waren alleen maar blankies.

Donderdag 10 mei ’07
Vandaag zijn we weer verder gegaan met verven. Susanna, Judith en Stance begonnen met de tweede slaapzaal en ik ging de eerste af maken. Vandaag is de eerste wandschildering af gekomen. ’s Middags zouden we gaan internetten. Maar in het OTC zijn niet genoeg computers om ons allemaal te laten internetten. Susanna en Stance gingen dus naar huis en Judith en ik bleven. Van internetten kwam niet heel veel terecht, want we werden afgeleid door drie jongens. Waaronder Levi van het OTC zelf en twee vrienden van hem. De ene was een ZAM zoals hij het zelf noemde. Levi vulde aan dat hij een NAM was waaruit ik de conclusie trok dat de ZAM uit Zambia moest komen. Hele verhalen en aanzoeken werden gedaan. Je begrijpt dus dat ik mijn koppie er niet bij kon houden. Omdat ik donderdag tot pizza dag had gebombardeerd hadden we een goed excuses ’s avonds bij Ernie’s te gaan eten met zijn vieren. Marieke besloot thuis te koken, dus kwam later om een DonPedro mee te drinken (gesmolten Vanille ijs met Whisky hmmm heerlijk).


Vrijdag 11 mei ’07
Vandaag zouden we vroeg beginnen, jawel om 08.00. Ik heb aan de andere kant van de kamer een zebra geschilderd. De anderen zijn met de andere slaapkamer verder gegaan.
Tegen 14.00 zijn we gestopt en snel naar het internet cafe gegaan om de brief voor het fonds te versturen. Helaas was het daar erg druk omdat de kinderen van de Epako junior secundairy school daar vanaf nu iedere vrijdag middag gratig mogen internetten. Om 15.00 had ik een afspraak bij de schoonheidsspecialiste om mijn wenkbrauwen te verven en een massage. Het eerste deel van de behandeling ging niet helemaal zoals het moest. Dat is natuurlijk ook het risico als je in Africa je wenkbrauwen laat verven. Ik gaf aan het iets donkerde te willen hebben dan de vorige keer. Ze zei dat ze alleen een donker bruine had. Ze zou eerste de lichte proberen en als die weer te licht was zou ze de donkere doen. De eerste was te licht (althans concludeerde zij) dus ze ging voor de donkerde. Na het inwerken haalde ze het er af en toen schrok ze ‘oh ohw, oh ohw it’s black’ hmm dacht ik das wel heel donker ja. Dus ik hoopte dat ze wat overdreef. Ik vroeg of ze er niet wat aan kon doen dan, nou ja ze kon proberen de lichte er nog een keer over heen te doen. Dat leek me niet een bijzonder goed plan, maar ik liet haar haar gang gaan. De lichter hield niks uit, dus ik zei nou laat eerst maar een zien dan. “nee nee ik ga eerst proberen het een beetje schoon te krijgen. Toen ik ging kijken moest ik wel een beetje lachen. Ik had enorme zwarte borstels boven mijn ogen. Dus ik vroeg of ze het niet even kon epileren, maar haar pincet lag thuis. Waxen dan? Ja dat was wel mogelijk. Ze werkte de wenkbrauwen bij waarna het al een stuk minder ernstig leek. Helaas had ze het niet bijzonder mooi geëpileerd. Het waren twee ongelijke zwarte strepen boven mijn ogen en nu zijn het twee gelijke zwarte strepen boven mijn ogen.
’s Avonds ging Marieke koken en aten we met zijn allen bij Judith, Susanna en nu ook Marieke. We hebben lekker wat biertjes gedronken en tegen 23.30 waren we thuis. Best laat voor Africa.

Zaterdag 12 mei ’07
Ik was vroeg op en ging al op tijd de deur uit om fotolijstjes te halen voor de slaapkamer in het ziekenhuis. Het is gelukt om 14 dezelfde lijsten te vinden super.
Vandaag zouden we heerlijk gaan chillen en zwemmen bij de goba goba lodge. Helaas was het voor Afrikaanse begrippen … weer. Judith en ik lieten ons niet tegen houden. Stance en Susanna wel, die besloten om thuis te blijven. Bewolkt dat het was gingen wij naar de Goba Goba lodge. We hadden een windstil plekje gevonden waar soms een zonnestraaltje neer streek. Van 11.00 tot 16.00 hebben we daar gelegen, beetje lezen, muziek luisteren, slapen en kletsen. Met als resultaat dat ik aan het einde van de dag toch een rooie kop, buik en benen had. Heerlijk. ’s Avonds had Silvirius ons uitgenodigt mee te gaan naar een kroegje bij hem in de buurt. Oftewel in Epako, de sloppenwijk. Na brood met ei bij ons thuis gingen we met een wagen vol geladen naar Epako. Silvirius had een taxi gestuurd. Eerst bij hem thuis ging hij samen met zijn band wat liedjes spelen. Daarna liepen we na de kroeg. We zagen ergens een partytent staan in een tuin. Met een paar mensen om een kampvuur, een dansende vrouw in het felle licht. We maakten een grapje dat het daar was, want ik liep voorop met Judith. Slivirius maakte vooraf een grapje met ‘Meriam knows the way’. Dus wij liepen door toen we het huis passeerde waarna Silvirius begon te schreeuwen ‘back back it’s here!’ Ha ha ha wel bij de partytent. We hebben een heerlijke avond gehad. We mochten eigenlijk niet gaan zitten van de mensen. We moesten dansen. Ze draaiden afrikaanse muziek dus ik zei dat ze me het dansen dan wel voor moesten doen. Geen probleem. Een man van 50 (vertelde hij) ging compleet uit zijn dak waarna ik benoemde dat de opa wel lenig was en Stance mij bedankte voor het compliment aangezien zij 52 is. We hebben lekker geswingd en bier gedronken. Veel bier hebben we niet gehad, maar wel gekocht. Elke keer als ik weer een fles had (van 750 ml) kwamen er van alle kanten glazen iedereen luste wel een slokje.. nou vooruit. Ook het sigaretje werd uit de mond gekeken, we waren wel in Epako he. De mensen en wij vonden het allemaal geweldig en ze vonden het best bijzonder dat ze vijf van die blankies bierdrinkend en dansend in hun tuin hadden staan. Het was een hele belevenis. Toen de mensen echt heel zat werden besloten we de taxi te bellen en ons feesie af te sluiten.

zondag 13 mei ’07
Vandaag zouden ze in Gobabis aan het ‘water gebeuren’ gaan werken. Dus van 10.00 tot 16.00 zou er geen water zijn. Dus ik ging vroeg op om mijn was te doen. Om 10.30 hadden we met Susanna en Judith afgesproken om te gaan shoppen. Jawel! Op zondag is mister Price open, behalve vandaag dus. Of het nou kwam doordat het moederdag was weten we niet. Het was wel balen. De twee andere kledingwinkels waren wel open. Dus zijn we daar maar in gegaan. Daarna heb ik nog even op het matrasje gelegen in de tuin en daarna de dagverslagen bijgewerkt zodat onze lieve mensen thuis ook nog wat te lezen hebben. De tijd gaat nu snel. Nog minder dan twee weken en dan ga ik alweer weg. Over twee weken precies vier ik thuis mijn verjaardag!! Joepie leuk. Wel ga ik het hier enorm missen. Ik heb van de week besloten dat ik in november ook nog een maand ga. Hoe ik dat financieel precies ga doen weet ik nog niet, maar komt vast goed. Dan wil ik terug om te kijken hoe het nu gaat. Of het fonds zijn doelstelling behaald en om de vrijwilligers te begeleiden in het werken in de speelkamer. Drie maanden zijn wel leuk, maar zijn zo om. Ik heb het gevoel dat ik nog niet helemaal klaar ben hier, dus ik moet nog een keertje terug.
Ik denk dat het ook goed is voor het fonds. Het is nu nog zo pril en voordat er een goede samenwerking is tussen het fonds en het ziekenhuis ben je wel een eindje verder. Voor het fonds en het ziekenhuis is het daarom ook erg belangrijk dat er volgend jaar weer twee vrijwilligers komen! Die kunnen dan ook een slaapzaal opknappen, maar dan op de TB-afdeling. Ze kunnen dan helpen het recreatie programma uit te breiden en de vrijwilligers dan helpen en inspireren. De SKL’ers wie gaat er volgend jaar?? Anders ga ik weer hoor!!!