Weekendje Epikiro

Hallo Allemaal, hier weer een berichtje van ons. Het gaat hier nog steeds erg goed. De dagen vliegen ons door de vingers, waardoor we amper toe komen aan het internetten. Het duurd dus soms even voordat ons verslag en de foto's er op staan.
We vinden het super dat jullie allemaal meeleven en (mee)lezen. Hier komt weer een mega verslag van de afgelopen week. Wij wensen jullie wederom veel sterkte bij het lezen ha ha ha.


Woensdag 11 april ’07
Vandaag gingen we het lokaal afmaken. We hadden paars gekocht, wat trouwens erg leuk staat in het lokaal. Vandaag zou de deur van de government bezorgd worden, niet natuurlijk. Niet te geloven. Stance belde hem op, maar het zelfde riedeltje weer.
We hadden veel te veel verf gekocht en meer dan de helft kon terug. Dus we hebben de tweede deur ook maar gekocht. Als de deur als nog komt kan die in de wc.
’s Middags waren we allebei moe en zijn we gaan slapen. Daarna zijn we naar de apotheek geweest om troepjes voor mij stem problemen en reutel te halen. T’is wat verkouden in Afrika.
‘s avonds hebben we lekker pizza gegeten uit ons oventje, heerlijk.
Daarna vroeg op bed. Ik had nog wilde plannen voor de avond, maar na het nemen van het hoestdrankje werd ik enorm sloom. Achteraf had ik veel te veel genomen en dat de bijwerking versuffend kon zijn, dat klopte dus.


Donderdag 12 april ’07
De dag begon met een bespreking in het ziekenhuis. Naar aanleiding van het plan dat we geschreven hadden. Ze vonden het plan goed, het enige probleem was het geld. Nou hadden we dat ook wel verwacht, maar we hebben een beetje gebluft in ons plan. Met de vraag wat dat municipality betaald, het ziekenhuis en andere financiën. Naar het ziekenhuis. Na het gesprek met de fysiotherapeut en Imelda zijn we samen naar de hoofdarts gegaan. Om te vragen at voor kleur het moest worden en welk soort verf. Uiteraard was hij druk, dus zouden we later weer komen. Dit werd om 12.30 na het eten met de kinderen. We vroegen eerst aan de zusters wat ze een mooie kleur vonden. Zij kozen een heel vies perzik kleurtje uit. Daar voelde ik persoonlijk niets voor. Stance had er minder moeite mee. Uiteindelijk mochten wij het bepalen van de hoofddokter. Helemaal toen ik het plan vertelde van de wandschilderingen. De mensen in het ziekenhuis zijn heel enthousiast, dus dat is erg goed. ’s Middags liet Imelda ons het plan om Craft te maken nog zien. Een heel goed idee. Als ze wat gaan maken kunnen wij het meenemen naar Nederland om het te verkopen.
’s Avonds zijn we met Judith en Susanna wezen poolen in de BIG 5 er geslaagd. Eigenlijk te geslaagd, want we moesten de volgende dag weer vroeg op. Er waren nog een aantal oudere mannen waarmee we stom hebben zitten ouwehoeren. Geslaagde avond was het weer, moeten we vaker doen.

Vrijdag 13 april ’07
Vandaag zouden we flink aan de slag, beginnen met verf. Zo fanatiek dat we zijn zo irrealistisch onze plannen daardoor soms zijn. We zouden om 08.00 bij de verfzaak staan. Maar het avondje poolen was wat uitgelopen tot een uurtje of 01.00 en na was chips gegeten te hebben gingen we pas op bed. Op staan was dus pittig. Daarbij had ik besloten vandaag toch maar eens een dokter te bezoeken. Aangezien ik nu amper nog iets kon zeggen. We waren tegen 9.00 bij de verf zaak. We hebben een mooie kleur uitgekozen en vervolgens ben ik om 10.00 naar de dokter gegaan. Hier had ik afgesproken met Susanna, die ook nog even wee langs de dokter moest met haar spinnenbeet. Samen wachtte we braaf op de dokter, waar we trouwens heel makkelijk heen kunnen. Bij de balie zeg je ‘is dokter Nell er ook’, dan zegt de dokterassistent ‘ja hoor ga maar even zitten en dan heeft hij zo tijd voor je’. Susanna vraagt ‘kan mijn vriendin ook even mee want die heeft last van de stem’ en ook dat is geen probleem. De dokter vroeg of we flink aan het feesten waren geweest en of dat de oorzaak van de stem was. We hadden wel flink gefeest maar die stem was er al.
De dokter luisterde even op mijn rug, toen op mijn borst en vervolgens liep hij weg. Hij kwam terug met een zakje met pilletjes en een pufje. Hij had er veel lol in want hij begon tegen Susanna; ‘nu kan je de komende dagen alles tegen je vriendin zeggen wat je maar wilt zonder dat ze antwoord, want ze mag drie dagen niet praten’. Ik dacht dat de dokter een grapje maakte, maar toen zei hij serieus dat Susanna er op moest toezien dat ik drie dagen niks zou zeggen. Ik kreeg een antibiotica kuur en pufje om de bovenste luchtwegen bacterie vrij te krijgen (ook een soort antibiotica). Ik baalde flink, want we net een leuk weekendje voor de boeg met een bruiloft.

Om vier uur werden we door Silvirius en twee vrienden opgehaald met een bakkie. Voordat we vertrokken moesten we nog heel Epako door, eerst langs die vriend en dan moest daar weer wat weggehaald worden en vervolgens moesten er ook hier en daar nog wat mensen opgepikt worden. Omdat mijn stem erg slecht was, werd ik door de mannen voorin geplaatst. Lekker warm tussen twee mannen in, in een autootje dat net zo breed is als bij ons, maar een lange voor stoel. Het schakelen was dan ook een hele intieme gebeurtenis ha ha ha. We dachten dat het bakkie echt vol was, maar toen kwam er ook nog een man met kind bij. De man ging achterin en het kindje kwam nog bij ons voorin. Gezellig was het wel, alhoewel ik weinig met de mannen kon praten, het werd fluisteren. Tegen 18.00 waren we in Epikuro. We sliepen in huis van een van de vrienden van Silvirius. De wc was in een hokje achter het huis en het huis had geen water, gas en stroom. Koken deden Stance en Judith op een gasfles. We vroegen of de mannen ook mee wilden eten, uiteraard bracht Silvirius nog een vriend mee. Het eten was vegetaties, wat voor hun erg bijzonder was. Want deze mensen eten het liefst alleen maar vlees. Na wat colaatjes (nee geen bier, waren we vergeten mee te nemen) gingen we lekker vroeg op bed.

Zaterdag 14 april ’07

Lekker vroeg op, tegen 8 uur. Volgens Silvirius hadden we vandaag een druk programma. Dat was ook zo. Na het ontbijt gingen we, met een bakkie vol mensen Silvirius had ook zijn vrienden weer meegenomen, de projecten bezoeken. We begonnen bij het bakstenen project, toen tuin een en daarna de grotere tuin. We gingen ook nog even langs een Duits begraafplaatsje. Waar volgens de heren hun helden lagen, maar daar hebben we ook andere verhalen over gehoord/ gelezen. Bij terugkomst, rond 12 uur, stonden er een paar meiden op ons te wachten. We hadden ze ’s ochtends een vage hint gegeven wel ons haar ingevlochten wilden hebben. Dat kon dus wel even geregeld worden. Voordat we het wisten zaten we met z’n drieeen in rij bij de ‘kapper’. Ik kreeg rastavelchten waarna de naam ‘rastamir’ bij de heren geboren was. ’s Middags zoudens we bij de bruiloft gaan kijken, na ja de after party van een week de bruiloft gevierd te hebben. We gaven de meiden 20 dollar (2 euro) per persoon en gingen toen met vlechten naar de bruiloft. Het hele dorp was al op de hoogte van onze komst. Ongezien konden we dan ook niet de bruiloft bezoeken. We waren opdat moment ook de enige blankies in het dorpje. Veel mensen gaven ons de hand terwijl wij stiekem van de dansers op de bruiloft genoten.
Ij de bruiloft kregen we ook eten, waarbij ik dan weer spontaan vegetaris werd. Vlees kan je hier beter niet te veel eten.
We besloten, toen het wat kouder werd, even wat langs aan te trekken. Silvirius beloofde ons dadelijk weer op te halen voor een feest in de garden, zal wel dachten we. Uiteindelijk gingen wij bij de garden een kampvuur houden met de kinderen en de heren. Wij kochten lekkere frisdrank en bier en de kinderen gingen zingen en verhalen vertellen. Super leuk!!!
Na het borrelen en het kampvuur gingen eerst de kinderen naar huis en na een uur wij. Volgen Raphael waren de kinderen Happy. Whe too! Judith en Susanna gingn nog even mee naar de kroegen, Stance en ik gingen op bed. Ik was moe en mocht toch geen bier meer om de medicijnen. We schijnen wel wat gemist te hebben ha h aha.



zondag 15 april ’07
Nok nok, nok nok (7.15) Stance opent de duur van ons huisje. De kinderen staan klaar om ons mee te nemen naar de kerk, maar wij liggen nog diep in coma. Om de kinderen (en ons zelf achteraf) niet te te leurstellen steken wij ons roets roets in de kleren. Snel de tandenpoetsen en hupsakee naar de kerk. Niet in zondagse want die hadden we niet bij ons. Braaf staan we in de rij voor de kerk. We staan keurig in de meisjes rij. We wachten samen met de kinderen buiten terwijl de volwasennen en ouderen langzaam de kerk binnendruppelen. Wij wachten tot de deuren voor de kinderen opengaan. Wij waren immers de gasten van de kinderen, waar ze dan ook erg trots opwaren. We hebben de hele dienst uitgezeten en het was flink swingen geblazen. Ook al kenden we de liederen niet, het klappen ging ons best af.
Na de kerk hebben we nog, samen met Marieke en Heinriech wat traditionale huizen bekeken. Dat worden lodges voor de gasten van Harnas (een samenwerkingsverband) de kinderen gaan dan op de speciaal daarvoor gemaakt podium hun dansen uitvoeren. Tegen 10 uur waren we terug bij ons huis en zijn we gaan brood eten (Iontbijten dus) rond 11 uur stonden de heren alweer op de stoep. Tegen een uur zijn we naar de fontein gegaan, wat niet meer dan een plasje water was. Door het hoger riet kon je veel van het water niet zien zeiden de heren. Daarna zijn we weer terug gereden naar Gobabis, met een bakkie vol mensen. Omdat mijn stem nog niet Okey was, leek het de heren beter dat ik maar weer voorin het bakkie ging, tussen twee heren. Heenreis mocht ik ook al van deze plek genieten, maar toen was ik een stuk minder spraakzaam. Nu heb ik ze vermoeid met de verhalen over ons zorgverzekeringsstelsel, verzorgingstaat en verteld hoe duur Nederland is. Zowel de bestuurder als de buurman vroeg of ik er problemen had met roken in de auto. Nee was het antwoord waarna ze in koor zeiden, ohja je rookt zelf ook. Waarop ik weer antwoorde dat dat heel soms was ha ha ha, behalve in Namibia. Beiden gingen ze dus in de auto een blowdje je roken. Aan weer zeiden dus een, heerlijk zo midden in die weedlucht. Op een gegeven moment zei ik tegen de heren dat ik straks het meest stoned ben van allen, waarna ze de hint voor het opendraaien van het raampje begrepen.

Tegen 15.00 waren we terug in Gobabis. ’s Avonds lekker gegeten bij Ernies waar we Marieke nog weer ontmoete.

maandag 16 april ‘07

Vanochtend waren we vroeg bij de Furnmarkt om de stoelen en tafels te bezorgen op school. De kinderen waren zo blij dat ze begonnen te gillen en ze gingen allemaal heel flink helpen tillen. Ze waren erg blij met de tafels en stoelen. Ze kwamen gelijk in het lokaal te staan en de kinderen gingen in de schrijf houding zitten. Met een brede glimlach zei een van de jongens weer ‘Good morning Mirjam’ . Geweldig.. hier doen we het voor. Ik heb alles gefilmd dus jullie kunnen straks zelf zien hoe blij de kinderen waren.

We zijn met de mannen van de Furnmarkt terug gereden omdat we nog veel moesten doen vandaag. Het werd dan ook een zogenaamde regeldag voor ons vandaag. We hebben heel veel geregeld vandaag. Ook hebben we lekkere dingen voor de docenten en kinderen van de school gekocht. Morgen zijn we voor het laatst en willen we ze nog even verwennen. Voor de kinderen hebben we chips en voor de teachers en andere vrijwilligers koekjes met thee en koffie. Zij doen het immers ook allemaal voor niets. Voor oma hebben kraaltjes gekocht zodat zij weer mooie dingen kan maken.

Dinsdag 17 april '07
Vandaag was het de laatste dag op school. We hebben zowel de kinderen als de docenten even lekker verwend. De oudste kinderen zaten heerlijk aan hun nieuwe tafels op de nieuwe stoelen. Je zag ze genieten en dat deed ons goed. Alle kinderen kregen van ons chips. De docenten en vrijwilligers kregen een pakje koffie. thee en lekkere koekjes. Ze waren super blij en wilde ook graag op de foto met hun gekregen lekkernijen. De vader van Sankie, die de deuren had gezet, omhelsde ons van blijdschap.. Geweldig.. De kinderen gingen nog even mooie liedjes voor ons zingen en de teachers waren teleurgesteld dat we weg gingen. Isabel zei dat ze ons erg zou missen.. ohww die schat. Ook opperde ze dat we nog een feestje moesten geven. Toen we vertelde dat dit in de planning waren ze helemaal in hun sas. Vanavond hebben we een meeting met Susanna, Judith en Silvirius. Dan gaan we onze plannen voor het feest dat we willen gaan geven bespreken. Het wordt iets in de vorm van een band (de band van Silvirius) met kampvuur.. gezellig achter het vrijwilligershuis.

Hier laten we het eerst bij, want het is alweer een heel verhaal. Dikke kus aan allen en blijf schrijven mensen!! geweldig!!! dikke kus Stance en Mirjam