Baaie Dankie

Hallo allemaal! Ja, eindelijk een bericht! Het duurde even, want tot op heden hadden we nog geen tijd gehad om een mogelijkheid tot ‘Internetten’ te vinden. Samengevat tot nu toe:’poeh wat heftig allemaal’ Heel veel armoede, straatkinderen die je bedelend volgen en die er ook echt slecht uit zien. Toch mag/ moet je ze niets geven. Een hele wijk, Epako, vol ellende en armoede. Je kan je er geen voorstelling van maken. Als je door de wijk heen loopt lijkt het alsof je in een film loopt. Ondanks de ellende blijvende meeste mensen zo ontzettend aardig en veel mensen groeten je. Kinderen zwaaien als je langs komt.

Nu een dag tot dag verslag, heb je even?....

Maandag 5 maart ’07 ‘ Africa here we come!’
Om 15.00 vertrokken Stance, mijn ouders, mijn huisgenoot Marjolein en ik richting Dusseldorf. Mijn moeder was van het reisschema. Zo vroeg als zij kan zijn zo vroeg arriveerde wij op vliegveld Dusseldorf en zo vlot verliep onze reis. Binnen tien uur vliegen arriveerden wij ’s ochtends om 08.00 op het inimini vliegveld van Windhoek. We stapten het vliegtuig in met een supersonische gate en verlieten het vliegtuig via een simpel trappetje naar beneden. Niks geen hyper moderne lichtjes, maar gewoon pionnen. Heerlijk primitief, dit is Afrika!

Albert haalde ons op vanaf Windhoek en in twee uurtjes reden we naar Gobabis. We werden gelijk voorgesteld aan de mensen van de gemeente. De sleutel van het vrijwilligershuis moesten we ophalen bij de twee andere vrijwilligers. Twee meiden van 17 en 19 die hier hun stage doen voor de opleiding SCW van het Friese poort in Leeuwarden. We gingen dus al gelijk kennismaken met de verschillende projecten. We kwamen het eerste project binnen, freedom square school, en de kinderen kwamen naar je toe rennen en begonnen gelijk te knuffelen. Heel vreemd.
Vervolgens gingen we naar het project waar de meiden stage lopen, Save the Children. Daar gingen ze net een spelletje doen, we hebben gelijk even mee gedaan. Heel leuk.

Nadat we de sleutel hadden gehaald brachten we onze koffers naar het vrijwilligershuis. We vonden het gelijk erg klein, voor zoveel mensen. We besloten daarom ook maar een ander onderdak te zoeken. Je moet immers wel drie maanden hier werken. We zijn naar het hotel gegaan waar de andere vrijwilligers vorig jaar ook een tijdje hebben gezeten.
Hier hebben we met de manager gesproken en zij wou er wel een special price van maken. We kunnen er voor €5,- per nacht per persoon overnachten. Te gek dus, maar we gingen het eerst even overleggen met Albert (van Smallingerland) en Tinana. Na het bekijken van onze kamer hebben we een duik genomen in het zwembad van de Goba Goba Lodge. Daar slapen Albert en gozotten. Daarna hebben we samen met hen gegeten bij Horizon. Heerlijk, maar wel vreemd om zo luxe te gaan eten tussen deze armoede. En dan kost het ook nog niks. Voor een plate met vlees, groente en friet betaal je 50 Namibische dollar, dat is 5 euro. Voor een drankje betaal 6 dollar en dat is ongeveer 0,60 eurocent.

Woensdag 7 maart 07

Albert heeft ons om 10.00 gehaald om op 'Bejaardenjacht' te gaan in de sloppenwijk Epako. Vanuit Smallingerland zijn ze bezig een project voor ouderen op te zetten. Daarvoor zijn ze vandaag aan het inventariseren geweest welke oudere belangstelling heeft voor dit project.
Daarna hebben we gelunchd in Gobabis en zijn we 's middags naar een Farm geweest. De eigenaar had leeuwinnen, een leeuw en een aantal cheetah's. Gek om ze nu van dichtbij te zien. We hebben de andere Nederlanders af gezet en we zijn vervolgens met Albert naar een sportproject geweest. Hier kunnen kinderen drie dagen in de week, na schooltijd naar toe om te sporten.
's avonds zijn we uit eten geweest met Sussanna en Judith, de andere Nederlandse vrijwilligers van de Friese poort.
Na het eten hebben we nog een biertje gedronken voor het vrijwilligershuis.

Donderdag 8 maart 07

Na het ontbijt hadden we om 9.00 een afspraak met Tinana. Om te bespreken wat we gaan doen en wat de huisregels zijn. De huisregels waren niet meer nodig, want we gingen vandaag verhuizen naar Horizons. Een hotel om de hoek.
We hebben met Tinana afgesproken te gaan werken bij het State Hospital en het project Light for the Childeren.
We beginnen dinsdag 20 maart, na onze trip naar Botswana.
's middags zijn we verhuisd naar Horizons. 's avonds hadden we een 'Braai' van de oude brandweer officier/commedant. Die met 90 jarige leeftijd met pensioen ging.

Vandaag vrijdag 9 maart 07
Hadden we om 10.00 een afspraak met de projectleider, die dominee is, van het project Light for the CHilderen. Hij kwam heel Afrikaans aan, namelijk 2 uur te laat. Ach ja.. zo druk hadden we het dan ook weer niet. Uiteindelijk hebben we niks besproken, maar wel kunnen zien hoe de kinderen eten. Heel gestructureerd. Ze komen hier dan ook vooral om te eten, dit is waarschijnlijk de enige en de laatste maaltijd van de dag. De ouders horen officieel te betalen voor deze school maar eigenlijk betaald niemand. Op deze school komen eigenlijk de armste kinderen. Kinderen van verschillende stammen lopen hier door elkaar. Iedereen is welkom tot 18 jaar ongeveer. Eigenlijk is ieder kind die nog niet naar een andere school kan hier welkom. Ze leren hier, zoals zij het noemen, Levens lessen - socialiseren, zodat ze naar een 'normale' school kunnen.

We hopen nu vaker contact te kunnen hebben via het internet. Anders voelt het wel 'Baaie' verweg.

Baaie Dankie voor al jullie berichtjes. En we laten snel weer van ons horen.

Nieuw telefoonnummer komt nog!

Groetjes Stance en Mirjam