Deur in het slot.

Allereerst iedereen bedankt die onze site leest en zo onze belevenissen volgt en bedankt voor de reacties daarop. We zijn ook blij met de diverse poststukken die deze week aangekomen zijn. Post kan nog steeds op onze naam naar het volgende adres gestuurd worden, we halen het bij het gemeentehuis op. ( 2 weken onderweg??)
Municipality / Volunteershouse
Churchstreet 35
P.O Box 35
Gobabis
Namibia

We zijn nu ook mobiel bereikbaar, Stance heeft een Namibisch mobieltje gekocht. Als wij bellen is het duur maar als jullie ons uit Nederland willen bellen via een 0900 nummer is het maar 15 cent per minuut en dat werkt goed. Bij deze het nummer:
0900.1230015 (krijg je een stem) verder met 00264.813256669 en afsluiten met een hekje.

Vrijdag 23 maart '07
Om 08.00 staan we bij de taxi-stand-plaats klaar met onze taxi-driver, te wachten op meer kandidaten die mee willen naar de hoofdstad Windhoek. Na een uur was er nog geen slachtoffer komen aanwandelen. Zo rijk dat we zijn hier als toerist besluiten we ieders een dubbele plaats te betalen. Voor 11 euro per persoon zijn we 2 uur en 200 km verder. Onze privé – chauffeur was een familielid van Imelda (ziekenhuis). Om 11.30 zijn we, na heel wat zoeken, bij onze gereserveerde backpackers lodge. Het ziet er gezellig uit, lekker zwembadje. We slapen met zijn zessen in een slaapzaal met een Noor, Nederlander, Japanse en Engelse, erg gezellig en je krijgt zo heel wat verhalen te horen en dat voor 8 euro p.persoon p.nacht. Voor dat we tekenen moet we de voorkant van de map lezen. Daarop stonden de verschrikkelijkste waarschuwingen waaronder dat we ons niet teveel als toerist moesten gedragen. Dat we dus beter de tas en fototoestel moesten thuis laten of anders onderweg van gewicht ontdaan werden. Waardevolle spullen konden we in een kluisje stoppen. Het heeft ons er niet van weerhouden om toch lekker de stad in te gaan en als gewone Afrikaanse Blankies rond te lopen. Met een gevulde portemonnee op zak gingen we kijken wat alles hier zoal kost.

Zaterdag 24 maart '07
Het meest hadden we al gezien of gekocht voor de projecten. Onder andere 30 bordjes voor de school en diverse spelletjes en educatieve dingen voor de school en het ziekenhuis.Vandaag hebben we lekker wat rondgehangen in de stad en daarna zijn we gaan zwemmen en zonnen bij de Lodge. Na het zonnen zijn we samen met de Noor, waarvan ik de naam niet meer weet, gaan eten in de stad.
’s Avonds heeft Mirjam met Mayo (huisgenoot in Leeuwarden) gebelt. Die heeft zeker drie keer 10 minuten terug gebelt, want we konden maximaal een gesprek van tien minuten houden. Jos (de man) van Stance doet dat daarna ook. Gezellig hoor om wat uit Leeuwarden te horen. Na het avond eten hebben we met onze kamergenoten de Noor en Richard, een Nederlander, een potje poolbiljart gespeeld. Richard en Mirjam waren een team en Stance en de Noor. Richard had veel te veel biertjes gedronken waardoor hij geen bal ging raken. Dat was erg lachwekkend, met als gevolg dat Stance en de Noor vier keer hebben gewonnen.

Zondag 25 Maart '07
's ochtends nog even geshopt en toen werden we om 16.00 door onze privé taxichauffeur gehaald. We reden in dik twee uur naar Gobabis met nog 2 opstappers waardoor we terug ieder maar 5½ euro hoefden te betalen. Stance zag onderweg drie aapjes. Mirjam niet, want die lag in coma en zowat bij haar buurvrouw op schoot. Toen we thuis kwamen bleken de andere bewoners (die wij overigens nog steeds niet ontmoet hebben) de stekker van de koelkast met vriesvak er uit gehaald te hebben. Alles ontdooit! Terwijl we flink aan het poetsen zijn en Stance in de onderbroek en T-shirt klaar staat om te gaan douchen valt onze deur dicht. Ja hoor, de sleutel ligt op Mirjam’s bed.. F#*! We wachten wel tot dat onze medebewoners thuis komen, want we kunnen ook niet het hek uit om de reserve sleutel te gaan halen. Na een tijdje is ons geduld op en maakt Stance van een handdoek een sarong. Ze gaat naar het bejaardenhuis om daar net zolang op het raam te kloppen tot er iemand open doet. Mirjam bewaakt ons Ford. Het lukt een zuster te pakken te krijgen. Ze geeft alle mogelijke sleutels mee om te proberen. Van elke deur een, behalve de onze. Zo ontdekken we ook dat we geen medebewoners meer hebben, we dus hadden kunnen wachten tot we een ons wegen. Uiteindelijk gaan de zuster naar de grote baas. Gelukkig wil hij ons bevrijden en brengt de reserve sleutel mee. We kunnen er weer in!

Maandag 26 maart '07
Vandaag zijn we naar het project Light for the Childeren geweest. Het plan was om te gaan observeren. Wij zouden gaan kijken wat de docenten daar doen en naar aanleiding daarvan tips en adviezen geven. Ook konden we dan beter beoordelen welke kennis en vaardigheden er ontbreken. Dominee Henk Olwage haalde ons weer om 08.00 op. En vervolgens gingen we naar Nobbosville (de kleurlingen wijk net buiten Gobabis) om een van de andere vrijwilligers op te halen. Zij was echter niet thuis en haar moeder zei dat ze nog niet terug was van Windhoek. Op het project aangekomen was alleen Gerard en de twee andere vrijwilligers er. Daarnaast waren er nu nog twee vrijwilligers, die helpen ook met het eten en doen wat klusjes. Isabel was er ook nog niet, zij was terug gegaan naar huis want ze was de sleutel vergeten. Daar stonden we dus weer met 80 kinderen, smachtend om les en geen docenten. We zouden dus komen observeren, maar moesten weer onvoorbereid voor de klas. Gelukkig is het erg leuk om te doen, maar wel erg moeilijk. De kinderen spreken geen Engels en nauwelijks Afrikaans. De meeste spreken hun stamtaal, niet te verstaan dus. Met handen en voeten werk kom je een heel eind. Tegen twaalven zijn werden we weer opgehaald door de Dominee. 's middags hadden we ons voorgenomen te gaan fitnissen. Ook daar is niets van terecht gekomen. Na het eten, om 13.30 zouden we naar het technical department van de brandweer. Daar zou vanaf vrijdag twee opgeknapte fietsen staan. Vanaf daar zouden we naar het ziekenhuis fietsen voor onze afspraak van twee uur met Imelda. De technical department van de brandweer konden we niet vinden en het was al twee uur geweest. We besloten Imelda te bellen. Zij bleek ziek thuis te zijn en verschijnt waarschijnlijk de rest van de week niet in het ziekenhuis. Hmmm, maar goed dat we niet helemaal naar het ziekenhuis zijn gelopen. We gingen naar het gemeentehuis om Tinana te vragen waar nou precies het technical department was. Gelukkig ging een van de mannen Lukas er naar toe, we konden dus mee rijden. Het was nog een behoorlijk eindje lopen dus. Daar aangekomen waren onze fietsen natuurlijk op de Afrikaans manier nog niet klaar. Lukas die ons had meegenomen had het inmiddels al erg druk. Dus we vroegen ons al af hoe we weer terug zouden komen. Gelukkig ging er weer iemand, Rita toevallig naar het centrum. Met zijn drieën voor in het Bakkie, heel knus ha ha ha. We hebben daarna geinternet om wat lesmateriaal te verzamelen. Om 17.30 waren we pas klaar en gingen we boodschappen doen om vervolgens een lekkere Hollandse Pot te koken. Nadat gisteren het deur in het slot was geschoten hadden we vandaag voorzorg maatregelen genomen. De deur op de knip en de sleutel in de gang. Door een harde wind viel de deur weer dicht. Smilend zeggen we tegen elkaar, maar goed dat we de sleutel in de gang hebben. Even later gaat Stance naar de kamer 'hey Mirjam had je de knip er toch niet opgedaan?'. Jawel hoor, maar de deur was nu door de knip heen in het slot geschoten. Zelfs met sleutel was hij niet meer open te krijgen. grrrrrr en hi hi hi shit alweer. Heel wat gedoe, eerst heeft Mirjam een ijzeren vliegenmepper uit elkaar gehaald om daarmee via de opening van het slot naar binnen te gaan om de deur van knip te halen. Kansloos. Toen de deurkruk er afgeschroefd, had ook weinig nut. De laatste redding is de deur open stoten. Stance hield de deurkruk en het slot vast en duwde met haar schouder terwijl Mirjam ter hoogte van het slot als een wilde begon te slaan, duwen en beuken. Uiteindelijk schoot de deur open pfieuwwww hadden wij weer. Het hele slot is kapot en wil geen kant op, we draaien de slotplaat eruit zodat de deur niet weer dicht kan vallen. Gelukkig kan de voordeur wel op slot. Ondanks alles hebben we een hoop lol en roepen we dat de samenwerking in ieder geval goed is. Met UB 40 op de laptop van Mirjam computeren en schrijven we nog wat voordat we na alle consternatie gaan slapen.

Dinsdag 27 maart ’07
Weer om 6.30 uur op en naar school. De kinderen beginnen ons te kennen en sommigen proberen je te claimen. Aandacht goed verdelen dus.We hebben gisteravond een programmaatje gemaakt voor de jongste en middengroep en we wilden beiden op een groep meedraaien. Aangezien Sankie (Suzanne) van de jongste groep er nog niet is doet Isabel alleen de middengroep en doen wij samen de jongste groep. Gerard heeft de bovengroep en heeft zijn eigen programma. We hebben samen 50 kinderen in een kleine niet af te sluiten kaal betonnen lokaaltje. We zingen eerst wat, de kinderen kennen nu al aardig “hoofd, schouders, knie en teen” in het Engels en Nederlands. Daarna splitsen we en gaan om en om kleuren, buiten een parcours op klimrekken doen en kring(bal)spelletjes. Soms loopt het wat door elkaar heen. Er komen net als gisteren een paar evangelisten uit Zuid Afrika langs die bij iedere groep een verhaaltje vertellen, zingen, kleuren, bidden en op het eind een snoepje geven. Met alle kinderen een groot kringspel buiten, ze zitten, zingen en de een rent achter de ander aan om met de bal af te tikken. Ook Mirjam rent en zingt een rondje, hilariteit binnen en buiten het hek van de school. Vanmiddag zal het slot van de kamer gemaakt worden en gaat Mirjam fitnessen, conditie voor Rugby houden! Stance zou mee maar de slotenman kwam, mag volgende keer mee.

Woensdag 28 maart ‘07
Vanmorgen voordat we naar het ziekenhuis lopen in de bouwmarkten hier kijken wat verf voor het ziekenhuis kost. Wel wat duurder dan in Windhoek maar nog te doen. We worden al door Francisca opgewacht. Emma is er even maar haar broer is overleden en ze moet van alles regelen. Magdalena is ziek. We doen de kinderen na het ontbijt op bed in bad. Mirjam gaat met de grotere Twister doen, prachtig om te zien. Een zuster helpt haar en Fransisca gaat ook kijken. Ze vindt het mooi, kijkt goed en kan het dus ook zelf met de kinderen gaan doen. Met de kleintjes kleuren, bal spelletje en persoonlijke aandacht. Mirjam is eind van de ochtend beroerd dus gaan we iets eerder weg. Na een uurtje slapen en een pilletje is ze er weer. Ondertussen dut Stance buiten ook wat in. We gaan wat kleertjes van 1, 2 of 3 euro kopen voor de speelkamer zodat er alvast wat bij is. Ook zien we 2 hands kasten voor beide projecten. Lekker eten en verslagen typen. En jawel 3 maal is scheepsrecht, nee nu niet de deur. Terwijl we in de keuken computeren ziet Mirjam een vogel in de gang vliegen. Voordeur open zodat hij eruit kan vliegen, blijkt het een vleermuis te zijn. Na hevig op en neer vliegen vindt hij de uitgang. Deur weer dicht en na 10 minuten is er weer een vleermuis, dezelfde?? Via de wc naar binnen gevlogen?? Ook naar buiten. En dan !!!! even later zien we dat er een uit het keukenplafond komt en boven onze hoofden in een hoek gaat zitten. Eeeeek. We ruimen alles op, doen de keukendeur dicht, en gaan naar bed. Gelukkig is hij s’morgens weg. Morgen aan het Old age home doorgeven.

Donderdag 29 maart ‘07
Lekker gewerkt in het ziekenhuis, de kinderen beginnen ons te kennen. We lopen in de gang en er roept er al een, I’m coming. Ook de kinderen die eerst nog wat de kat uit de boom keken maken contact met ons en beginnen te lachen. Deze kinderen hebben veel behoefte aan een knuffel, wat aandacht, even op schoot zitten of met z’n drieën tegelijk tegen je aanhangen.